De zinnige onzinnigheid van een theaterselectie

Hoe wij een seizoen samenstellen? Het is een vraag die vaak gesteld wordt, in de vroege uurtjes aan de toog door artiesten die willen weerkeren of door vrijwilligers, stagiairs en andere vrienden van het huis die al eens een blik achter de schermen werpen.

Het antwoord ligt voor de hand natuurlijk. Neem ons theateraanbod: dat stellen we samen door te kijken, te kijken en nog eens te kijken. In de eerste plaats naar voorstellingen in het ganse land. Theatercollega Dries kon je de voorbije maanden zien opduiken in schouwburgen, kunstencentra en cultuurfestivals van Kortrijk tot Tongeren. (Als hij ‘s ochtends De Kern binnenwandelt en je vraagt hem hoe het was, die monoloog van die nieuwe maker gisteren in Erps-Kwerps, dan tref je hem op zijn best: afwegend, nuancerend, altijd kritisch maar steeds met een hart dat overloopt voor de kunsten). We kijken natuurlijk ook naar andere schouwburgen, naar brochures, mails, voorstellingen in eigen huis en hoe die resoneren bij het publiek…

En vervolgens keuzes maken. Ook dat hoort erbij. De Kern plaatst jaarlijks minimaal 25 theatervoorstellingen (avondvoorstellingen, matinees en voorstellingen voor families of scholen niet meegerekend). Aangezien we maar één zaal hebben, kunnen we daar geen 40 of 50 van maken, we willen immers ook andere genres een plek bieden. Keuzes maken veronderstelt lievelingetjes vermoorden. Niet elke jonge maker die je goed vond, kan je plaatsen. Niet elk gezelschap waar je een band mee opbouwt, kan je jaarlijks uitnodigen. Niet elke nieuwe voorstelling die nog gemaakt moet worden, kan je met vertrouwen tegemoet zien, hoe goed ook de makers, hoe knap ook hun doelstellingen.

Op het einde blijft het allemaal goedbedoeld giswerk, het jaarlijkse opzet om het beste seizoen ooit vorm te geven. Ondersteund in het beste geval door ervaring, een aangescherpte blik, empathie en strategie. Maar toch, giswerk.

Het Theaterfestival selecteert jaarlijks een trits voorstellingen die ze als de crème de la crème van het afgelopen jaar bestempelen. Totale onzin natuurlijk. Hoe kan je in godsnaam teksttheater met circusvoorstellingen met danscreaties vergelijken? Dat zijn geen appelen, citroenen en peren meer, dat zijn ananassen, dahlia’s en courgettes. 

Tenzij… Tenzij je het idee laat varen dat je die voorstellingen moet afwegen tegen ander, niet-geselecteerd podiumwerk. Als je naar zo’n juryselectie kijkt als naar een theaterseizoen in een schouwburg, een enthousiasmerende graadmeter van wat er allemaal de moeite waard is, dan krijgt zo’n selectie iets zinvols, bijvoorbeeld voor wie de voeling met het theaterlandschap wat kwijt is geraakt. Die kan gewoon inhaken door naar deze voorstellingen te komen kijken.

Op het Theaterfestival zelf natuurlijk (8 – 18 september in Gent), of in De Kern, want twee voorstellingen uit de nieuwe selectie hebben ook wij staan:  Sono io? van Circus Ronaldo en Sartre & de Beauvoir van Stefaan van Brabandt, Sien Eggers & Frank Focketyn. En dat Zuidpools  War of the Beasts and the Animals de selectie nièt haalde, dat is dan weer geheel onzinnig, natuurlijk.