Terugblik: clownesk rouwen

Schoolprogrammatrice Els Geerts blikt terug op de allereerste schoolvoorstelling van Kintsugi, de nieuwe worp van Dieter Missiaen.

"Als programmatrice keek ik gisteren samen met een 250-tal leerlingen van Wilrijkse en een Berchemse scho(o)l(en) uit het 4e en 5e leerjaar mee naar de -letterlijk- eerste schoolvoorstellingen van Kintsugi in onze schouwburg.

Zonder een woord te spreken liet Dieter Missiaen de fases van rouw voorbij komen — maar dan op clowneske manier. We zagen tegelijk wat hij voelde én toch moesten we lachen. Dat clowneske betekende dus niet voortdurend grappig: hij brengt het thema namelijk met lichtheid en eenvoud, zonder het te banaliseren.

Met kleine gebaren, eenvoudige voorwerpen en een open spelhouding liet hij zien hoe iemand blijft proberen contact te maken met wie er niet meer is. De deur blijft open (met daarop de uitnodigende woorden WELKOM! En daarna: Kom terug!) , het bankje blijft staan,  – maar stilaan dringt het besef door dat die ander niet terugkomt. Zonder woorden, zonder pathos, maar met veel menselijkheid. De kinderen gingen daar verrassend open in mee. Op sommige momenten hoorde je hen echt giechelen — bijvoorbeeld wanneer hij stuntelde met die deur die maar niet open wilde gaan om zijn ‘gast’ binnen te laten, of wanneer hij thee probeerde uit te schenken voor iemand die er eigenlijk niet was.

Het is herkenbaar, zonder zwaar te worden. Humor (lachen hoor!) en tristesse wisselden elkaar af op een natuurlijke manier. Kintsugi toont hoe verlies deel is van het leven, met zachtheid en precisie. Een mooie, toegankelijke voorstelling dus over iets droevigs. En neen, het liet ons niet per se droevig achter, net omdat het luchtig gedaan/ gespeeld is. 

De kinderen zegden nadien dingen als : “Ik vond het eigenlijk wel grappig, en echt goed!” of “Het was mooi, maar ook leuk.”  En ja , de meesten toch, hadden het helemaal begrepen. (Met dank aan de leerkrachten die hen ook wat hadden voorbereid! Het maakt het verschil voor de leerlingen!)"