"Een belichaming van de pijn"

Op 4 juni spelen we Skunk, de nieuwe film van Koen Mortier (middagvoorstelling om 14 uur + avondvoorstelling om 20.15 uur). COLIN VAN EECKHOUT en zijn band AMENRA produceerden niet enkel de fantastische maar erg donkere soundtrack, Colin speelt ook nog de vader van Liam, het hoofdpersonage vertolkt door revelatie Thibaud Dooms. 

Luther Vanhoof interviewde Colin via mail en stelde hem vragen over de film, de soundtrack, zijn personage, zijn band en zijn soloproject CHVE.

Colin, de muziek in de soundtrack voor de film Skunk is een samenwerking met AMENRA, jouw band en Koen Mortier, de regisseur. Hoe is die samenwerking juist tot stand gekomen en ontwikkeld?
"Koen contacteerde mij telefonisch, en vroeg om ns samen te zitten. In de eerste plaats was het om mij te vragen of ik de rol van Liams vader op mij wou nemen, en later pas kwam het idee om AMENRA in te schakelen voor de soundtrack. 

We spraken af in Gent, en al heel snel wisten we dat we dit samen gingen doen. Bij de eerste woorden die uitgewisseld werden, was het mij al duidelijk. Ik las dezelfde week nog het boek 'Skunk' van Geert Taghon, en toen vielen er nog meer puzzelstukken samen.

Ik ben zelf maatschappelijk assistent, en heb in het verleden nog in de psychiatrie gewerkt, dus de problematiek was mij niet vreemd. Sterker nog, het maakte mij nóg meer en nauwer betrokken bij het project."

Twee tracks van de soundtrack springen naar voor. Er is enerzijds Small God, dat, een beetje atypisch voor Amenra, zonder grote uitbarsting naar het einde toe gaat. Anderzijds is er de bloedmooie Tim Buckley cover Song To The Siren. Graag een toelichting over het hoe en waarom van deze twee stukken.
"Ergens middenin de periode van de draaidagen hadden we met Amenra een akoestisch concert in de Bourla schouwburg in Antwerpen, en Koen was komen kijken. Na de show kreeg ik een bericht van hem waar hij lovend was over de "Song to the siren" cover. 

"Dat is het, dat is de richting die we uitmoeten met de muziek". En zo geschiedde. We hadden voordien al heel veel gepraat over de muziek, en eigenlijk sprong dat constant van de ene richting naar de andere. Ergens wist hij nog niet 100% wat het moest worden denk ik, en bijgevolg wisten wij het ook nog niet. 

Maar doordat we al aan het draaien waren, en de film in zijn hoofd al meer vorm begon te krijgen, werd het vermoedelijk duidelijker hoe het er zou gaan uitzien, en hoe het zou moeten gaan klinken. Zo konden we dan ook meer gericht gaan schrijven en de emotie van de beelden gaan proberen vertalen in geluid. 

De keuzes die hij maakte in welke muziek op welke scenes te zetten, blaast me nog altijd omver. De atypische keuze die hij durft te maken, maakt hem in mijn ogen een genie. Hij volgt zijn visie, zonder compromis en helemaal los van wat de mensen ervan zouden verwachten. "

Naast het produceren van de soundtrack speel je ook de rol van Liam's vader. Hoe kwam Koen bij jou terecht, zat je al langer in zijn hoofd?
"Ik hoorde dat een collega van Koen, Joe Vanhoutteghem hem in mijn richting geduwd heeft. Iets in het genre van "'ndien van AMENRA zou da gene goeien zijn?". Ik snap ergens wel hoe ze bij mij kwamen, los van mijn gebrek aan ervaring in acteren. De razernij die ik kan losweken op het podium bij een AMENRA concert was iets dat ze zochten voor de vader, vermoed ik. Ik moest als het ware een wervelstorm zijn die over het scherm passeerde, niet al teveel definitie, finesse. Een belichaming van de pijn."

Ik vraag me af of jij, die de rol van Liam's vader speelt, Thibaud raad hebt kunnen geven over de donkerte die de karakters bevatten en het omgaan daarmee. Thibaud Dooms zegt ergens dat hij een jaar nodig gehad heeft om echt uit zijn personage te kruipen. Hij voelde dat alle zware emoties, woede en verdriet in zijn lichaam aanwezig bleven. Hoe was dat voor jou en heb je hem daarin kunnen bijstaan?
"Ik denk dat Thibaud degene is die meer ervaring heeft in acteren vooral, en best wel meer mechanismes in zich heeft om tot zo'n prestaties te komen. Zijn acteerwerk in de film is ons gaan stimuleren eigenlijk. Hij zette er zo'n credibel karakter neer, dat we moesten proberen volgen. Ik ben zeker dat dit alles heeft gegeven tot wat het geworden is.

Ik had echter de ervaring binnen AMENRA om snel te schakelen tussen rust en razernij. Als we 25 jaar tournees doen van 30 shows na elkaar, heb je onderhand wel door hoe je in en uit een somber gedachtengoed kan klikken. We hebben nu eenmaal van die duisternis onze habitat gemaakt, het is de plaats waar wij 'best' in functioneren. Maar onze gezinnen en kinderen laten ons echter niet toe om er lang te blijven inhangen."

De pijn van de protagonisten in de film en de belichaming van pijn in de muziek van Amenra hebben raakpunten om tot de soundtrack te komen. Leren Koen en jij ons om daarmee bewuster om te gaan?
"Het is als het ware een spiegel die we iedereen voorhouden he. Net zoals onze muziek drijft het de kijker en de luisteraar als het ware tot zelfreflectie. Zonder franjes en romantisering schotelen we de mensen een mogelijke realiteit voor, die vaak en liever wat op de achtergrond gehouden wordt. Je weet wel dat die er is, maar ergens willen we er ons niet teveel mee geconfronteerd laten worden." 

Koen zegt dat zijn invloeden onder andere de kunstenaar Caravaggio, de film Nosferatu en bloederige Italiaanse horrorfilms zijn. Kan je je daarin ook terugvinden? Heb jij voor de soundtrack invloeden gebruikt die in jouw wereld doordringen?
"De soundtrack werd grotendeels geschreven door Tim de Gieter (bassist) en Lennart Bossu (gitarist) en de rest van ons volgde hen daar hoofdzakelijk in. Koens invloeden zijn vooral gemikt op het visuele natuurlijk, wij zijn hoofdzakelijk gaan delven in onze eerder zalvende geluiden, en in kleine mate het 'dreigende' in onze muziek. We bleven bewust weg van de uitbarstingen of het cathartische in onze muziek, want dit blijft ook uit in de film. De echte verlossing komt eigenlijk nooit."

Luister je zelf naar soundtracks van films? Dit brengt ons bij de vaste vragen in deze soundtrackrubriek: welke soundtrack vind je zelf het best geslaagd en voor welke film zou je zelf wel de muziek hebben willen schrijven?
"Voor "The Witch" werd een soundtrack geschreven door Michael Korven (nvdr: horrorfilm van Robert Egger, 2016). Daar ben ik toch stiekem een beetje jaloers op. "

Heb je het boek gebaseerd op de film zelf ook gelezen? Koen zegt dat het boek nog donkerder is dan de film. Wat vind jij?
"Dat vind ik ook. Geert Taghon, schreef het boek zeer goed bij elkaar en baseerde zich inderdaad op waargebeurde verhalen uit zijn werkervaring. Nu kom je dit in het boek eigenlijk pas te weten na het lezen van het verhaal. En dat maakt het zo krachtig. 

Je leest het boek met een soort van twijfel in die zin dat je zoiets hebt van '"jaja, dat zal wel allemaal een beetje overdreven zijn" - je vermoed dat alles wat aangedikt werd om het wat meer sensatie of actie te geven. 

Maar als je dan op het einde leest dat dit uit de realiteit komt, slaat het echt nog maar eens als een hamer in je gezicht. 

Donker. Nog donkerder. Donkerst..."

Je maakt ook solo muziek onder je eigen naam en alias CHVE met een single die eind mei gereleaset wordt (Kalvarie op Relapse Records). De werkwijze tussen de twee, Amenra en CHVE is waarschijnlijk compleet anders, wil je daar iets over zeggen?
"Mijn nieuwe solo EP op Relapse 'Kalvarie' komt inderdaad deze week uit. 

Ergens vind ik dat dit alles uit dezelfde inspiratievijver komt. Alles wat wij doen is verweven met elkaar en zijn er connecties te ontwaren. Met dit verschil dat AMENRA altijd een collectief creatief proces kent, en CHVE vanuit één persoon komt. Er is weinig tot geen dialoog, tenzij mijn interne dialoog, die eigenlijk soms complexer kan zijn of moeilijker kan zijn dan in een groepsdynamiek. Soms kunnen anderen je gaan overtuigen van het potentieel van een bepaald muziekstuk. Terwijl, als je het voor jezelf moet doen, je vaak in de twijfel blijft hangen. 

Deze schrijfsels zijn voor mij een noodzakelijk kwaad, omdat ik uiteindelijk liefst en best van al in een groep functioneer. Iedereen heeft daar zijn functie, en het geheel van ieders individueel talent, zorgt ervoor dat je heel wat potentieel op de collectieve tafel kunt gooien. Je staat altijd sterker in groep. Of toch zeker deze groep van mooie getalenteerde mensen rondom mij.

Ik ben het breekbaarst op mijn eentje."

Op 9 november vertonen wij in schouwburg/cinema De Kern de film Corpus, a quest for eternity, over de herontdekking van het menselijk lichaam. Wat is jouw bijdrage hierin?"
"Ik ben een van de geinterviewde "sujets" - het was een eer om naast mensen zoals Stelarc, of Gunther von Hagens te mogen opgelijst staan. Deze zijn bvb doorheen het traject van Amenra sowieso een invloed gaan uitoefenen. Ik herinner mij dat toen in 2001 Gunther voor de eerste keer naar Anderlecht kwam met Körperwelten dat wij daar allemaal samen naartoe geweest zijn. Om dan 23 jaar later er door anderen aan gelinkt te worden, vind ik een soort van erkenning als het ware.

Ik ben samen met Babette Van Rafelghem een van de "jongere" mensen, die in dialoog gaan met 'de dood' en deze gaan aanwenden om onze artistieke wereld te gaan vorm geven. We bevragen en analyseren het einde, sterfelijkheid en zodoende ook het leven en onze functie hier en nu tijdens het leven."

De bedoeling was dat je bij de film een klein concert zou brengen. Ik zag jouw indringende performance bij een boekpresentatie voor een graphic novel van Ephameron in Antwerpen, jaren geleden, zou dat een zelfde soort van performance kunnen geweest zijn?
"Dat is meestal een solo aangelegenheid ook. Hoe kleiner de ingreep hoe groter de impact soms is."

De soundtrack van Amenra werd in februari 2024 uitgebracht op Sonhouse Records

Bandcamp link: https://amenra.bandcamp.com/album/skunk