De muziekinstrumenten en fantasierijke beelden primeren
Stagiair Frits Buys recenseert Het Vlinderhuis van Salibonani.
Comfortabel heb ik mij neergezet om het school-familie theaterstuk “Het Vlinderhuis” van Salibonani te aanschouwen. Als oudste “kindje” in de zaal (3e jaars stagiair KuCu van KdG Hogeschool) was ik klaar mijn fantasie nog eens naar boven te halen.
Pips (An Valenteyn) en Papi Papillon (Lukas van Echelpoel) hebben samen een vlinderhuis en zijn op zoek naar vlinders die bij hen willen wonen. Papi Papillon trekt het verhaal op gang met zijn, voor mij wat scherpe stem. Maar de aandacht van de kinderen heeft hij direct. Wanneer Pips op het toneel verschijnt weet het duo leuke scènes te brengen waarbij tal van muziekinstrumenten interactief worden ingezet. Bewegingen die Pips maakt vallen samen met geluiden die Papi uit zijn instrumenten tovert. Deze combinatie maakt het zeer leuk en grappig. Wanneer Papi vreemde geluiden uit een ei doet komen dat Pips vast heeft, liggen de kinderen in een “deuk”. De fantasie begon bij mij al een beetje te werken, maar ik ben er van overtuigd dat de kinderen al grootse ideeën hadden over wat er in het ei kon zitten.
De zoektocht naar vlinders zet zich doorheen het stuk verder waarbij gespeeld wordt met schaduwen op een doek. Dit gaf een leuke nieuwe dimensie aan het verhaal. Ook de lichtgevende vlinders in het donker, gezongen liedjes en de grootte dansende vlinder op het einde zette de kinderen aan tot pure verwondering. Naar het het einde van de voorstelling hanteert Papi Papillon een rups die alleen chips wilt eten om zich even later tot een mooie vlinder te ontpoppen. De dialogen met de rups zijn grappig bedoeld, maar ik betwijfel of het is afgestemd op het niveau van 2 à 3-jarige kleutertjes. De kleuters waren ook duidelijk stiller tijdens dit stukje.
Kijkend naar het geheel leek het een zeer geslaagde theatervoorstelling voor kleuters. Zeker omdat het voor de meesten een eerste theaterervaring was. Het prikkelde hun zintuigen en verbeelding. De instrumenten en fantasierijke beelden primeerden waardoor het verhaal voldoende toegankelijk bleef voor het publiek.
Frits Buys
Stagiair De Kern
