"Een karaokebar in een theaterzaal"

Extralegale voordelen
Programmatoren zijn een raar ras. Ze leven deels in het hier en nu van hun vakgebied (theater, comedy, muziek, film, circus, …) en deels in een tijdsuniversum dat “komend seizoen” heet. Zo gebeurt het dat je op één en dezelfde dag een voorstelling die nog gemaakt moet worden, boekt voor binnen anderhalf jaar én naar een voorstelling gaat kijken die al af is en waarvan je denkt: dat kan wel iets voor De Kern zijn. En dan mag je gratis gaan. Een extralegaal voordeel als het ware. 
Wim Opbrouck zijn muzikale avond Singalong is zo’n voorstelling. Een soort karaoke bar in een theaterzaal, waar je zowaar blij van wordt. Ik ging kijken op woensdag 19 oktober 2022 in de Stadsschouwburg van Sint-Niklaas. Een half uurtje treinen vanuit station Antwerpen-Centraal en dan een sprintje trekken naar de zaal die op 10 minuten wandelen van het station ligt. (mental note: niet élke voorstelling begint om 20u15. Die in Sint-Niklaas beginnen bijvoorbeeld om 20.00u. Lastig als je trein om 19u50 arriveert…).

Waarom Wim?
Wim stond in mei 2022 nog in De Kern met de voorstelling Ik ben de Walvis. Het was de dernière van een reeks voorstellingen die hij voor “Té Gek?!” maakte. Opbrouck schreef de tekst vanuit het perspectief van een walvis, sprekend, bewegend, ademend, zingend en huilend zoals alleen walvissen dat kunnen. Wim was de walvis. En is een groot acteur en muzikant. 

In De Kern eten artiesten, techniekers, kookvrijwilligers en programmatoren samen een warme maaltijd. Nog een extralegaal voordeel… Dat is hier zo al jaren en dat gaat zo nog jaren blijven want we willen niet, zoals het op sommige andere plekken gebeurt, de artiest naar buiten sturen met de boodschap: ga eten zoeken in de buurt en breng uw bonnetje maar binnen. Maria en Lina, onze kookvrijwilligers, schotelden hem topkwaliteitsasperges voor.  De laatste van ’t seizoen. Wim Opbrouck is een levensgenieter en gourmand, dat hij lekker had gegeten zag je terug op het podium. Wie nog geen fan was, werd dat toen. Toen Wim de Walvis was.

We zijn fan
Als Wim iets doet, doet hij het goed. Ook in Sint-Niklaas op die woensdagavond in oktober. Al kreeg hij daar niet het makkelijkste publiek voorgeschoteld. De avondvullende singalong moet je begrijpen als een soort muzikale trip doorheen heel wat evergreens die zowat iedereen wel kent met Opbrouck als roedelleider die naast zijn drummer, bassist en percussionist/trompettist de menigte meeleidt doorheen een reeks liedjes waarvan de rest van de band bij de eerste aanslagen van Wim op zijn piano, nog niet weet wat dat nummer gaat zij. Voor hen is het dus, net als voor het publiek, kwestie van zo snel mogelijk te herkennen welk nummer hij speelt. In Sint-Niklaas zaten gelukkig toch een paar muziekliefhebbers in het publiek. Want de mega-hit Het werd zomer mag dan bij ons wel bekend zijn als een nummer van Rob de Nijs, de originele versie heet Es war Sommer en is van Peter Maffay (je weet wel: die van “du bist alles…”). En als je heel de zaal meekrijgt om “pieuwieuwieuw” te zingen, weet je dat het gelukt is om dat lauwe publiek, warm te stoken.

Muziekleraar Opbrouck 
We zagen een bedreven orkestleider, dirigent en volksmenner. Hij leidde de muzikale dans tot ook ondergetekende wat schroom liet vallen en wat begon mee te neuriën en zelfs mee te zingen. Dat moet geleden zijn van die avond in café Beveren dat zulks nog voorviel. Maar door Opbrouck’s enthousiasme kan je niet anders.

Daarom dus is Wim weer welkom in Wilrijk. Die pieuwieuwieuw van Peter Maffay gaat hier fantastisch klinken.

Kristof Vancraybex
Programmator muziek, comedy, film